เป็นดีดีให้ดีที่สุดพอแว๊ววววว♥

มีคนมากมายที่ให้ค่ากับกระดาษแผ่นนั้น สถาบัน
และผลการเรียนมากมายเหลือเกิน
เสี้ยวเพิ่งไปสมัครงานมาค่ะ ตอนกำลังนั่งกรอกใบสมัคร
มีพี่คนหนึ่งเดินออกมาเจอ แล้วถามว่า
จบอะไรมา เกียรตินิยมรึเปล่า
เสี้ยวบอกว่าจบรัฐศาสตร์จุฬาค่ะ เกียรตินิยม
เค้าบอกว่า งั้นเข้ามาคุยกันเลยค่ะ
เสี้ยวเข้ารับการสัมภาษณ์งานทันที
โดยที่เขายังไม่ได้ดู resume อะไรอื่นๆเลย ก็แปลกดี

---

กู้คืนแล้วนะคะ ขอบคุณมากๆเลย
แต่ไม่รู้ว่ามันไปถูกแบนได้ยังไง
เค้ามีเกณฑ์อะไรในการแบนเหรอคะ

เสี้ยวกำลังทำหนังสือทำมืออยู่ล่ะค่ะ
แล้วจะส่งให้แน่นอนค่ะ

มารออ่านตอนต่อไป

ดี.ได้รู้จักคนสองคนในสถานการณ์เดียวกัน
คนหนึ่งการศึกษาสูง อีกคน การศึกษาต่ำ

คนที่การศึกษาสูง...
ทำหน้าที่ดูแลพ่อของตนเองที่ป่วยไข้
ด้วยการประกาศตัวให้ผู้คนรู้
ให้ผู้คนสรรเสริญตัวเองว่ามีความกตัญญู

คนที่การศึกษาต่ำ
ทำหน้าที่ดูแลพ่อของสามีที่ป่วยไข้
ด้วยการดูแลอยู่เงียบๆ
ไม่เคยอวดตัวว่าทำเพื่ออะไร

คนที่มีการศึกษาสูง
จับกลุ่มนินทา ให้ร้ายผู้อื่น
สร้างสถานการณ์ต่างๆนานา
ด้วยคิดว่าตนเองมีความรู้มากกว่า
ทำอะไรไปใครก็จับไม่ได้

คนที่มีการศึกษาต่ำ
เรียงร้อยถ้อยคำให้สละสลวยไม่เป็น
คิดอย่างไร ก็พูดอย่างนั้น
สถานการณ์ฉายชัดว่า...
คิดไม่ดีต่อผู้อื่น เหตุเพราะพูดตรงๆ


คนสองคนที่ดี.รู้จัก
แตกต่างกันมากทางด้าน"วุฒิการศีกษา"

แต่ในสิ่งที่ได้เห็น
บอกได้เลยว่า
"การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไร"

อย่างที่หมื่นตาว่า...

"การศึกษาที่แท้จริง
จะต้องทำให้คน
รู้สึกเท่าเทียมกัน
ในความเป็นมนุษย์"

แต่สิ่งที่เห็น...
"การศึกษาคือภาพลวงตา
และทำให้ความเป็นมนุษย์
ถูกแยกออกจากกันมากขึ้นทุกวัน"


และ...
การทำทุกอย่าง
ตามหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด

ต้องหมายความด้วยว่า...

ในหน้าที่นั้นๆ...
ไม่ทำร้ายผู้อื่น ทั้งทางตรง และ ทางอ้อม

เรื่องบางเรื่อง
คนการศึกษาต่ำ ซึ่งเรียนรู้ชีวิตในโรงเรียนชีวิตจริง
มีคุณค่ามากกว่า
คนการศึกษาสูง เรียนจากตัวหนังสืออยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย


คนสองคนที่ดี.ได้รู้จักในสถานการณ์เดียวกัน

"การศึกษาไม่ช่วยอะไรจริงๆ"

สวัสดียามเช้าครับพี่ก๋า...

ช่วงนี้เริ่มมีงานแล้ว
อิอิ...คงหนีเที่ยวเชียงใหม่ได้ไม่บ่อยแล้วอ่ะ


แต่ถ้ามีโอกาสไปอีกเราไปหาอะไรกินกันเนอะ...
ตามภาษาหนุ่มเมียหนึ่งลูกหนึ่ง ...

ลุยงานให้สนุกนะครับพี่

วันนี้มารออ่านค่ะ
ตั้งใจว่าจะมาอ่านให้ครบทุกตอนตั้งแต่เช้าเลย
จากนั้นก็จะทำงานโลดๆๆๆๆ
เพราะตั้งแต่วันนี้ไปตลอด 10 วัน
งานจะยุ่งมากมายมหาศาล
จะแว๊บๆๆๆเข้ามาอ่านบล็อกตอนพักนิดหน่อย
กันลงแดง55+
คงต้องฝากหมิง หมิงไว้ที่หน้าบล็อกตลอดเสาร์ อาทิตย์

แต่เข้าไปดูบล็อกตัวเองทีไร
นู๋ก็เกิดอาการง่วงๆๆๆๆ
กับการอ้าปากหาวของหมิง หมิงนี่แหละ

เห็นด้วยค่ะ
ความรู้เรียนเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด
แต่จะมีประโยชน์แค่ไหนนั้น อยู่ที่คนนำมาใช้ค่ะ

งานเปิดตัวหนังสือฯ ที่เห็นแค่ส่วนนึงเองนะคะ
จริงๆ แล้วคนมากมายกว่านี้มากนักและอยู่กันจนดึกดื่น
ได้ยินว่าถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งเลยด้วยซ้ำไปค่ะ
ทำไงได้แขกไม่ยอมกลับ พี่เค้าก็กลับไม่ได้อ่ะ
ก็นอกจากจะถามเกี่ยวกับหนังสือแล้ว ยังถามปัญหาทางธรรมกันอีก

แล้วจะฝากไปบอกพี่เค้าให้นะคะ ว่าคุณพ่อหมิงหมิง
เจ้าของบทความ ๐ หมื่นตา ๐ ฝากอวยพรพี่ดังตฤณให้ขายดีดีด้วยค่ะ img src=https://www.bloggang.com/emo/emo21.gif>

สวัสดีเจ๊าวันเสาร์เจ้าคุณก๋า
แวะมาแอ่วหาอ้ายหมื่นต๋า..มาเติมข้อคิดหื้อชีวิตเจ้า..
ตะคืนฝันหันน้องหมิง หมิงหน้อยโตยเจ้า..
ฝันว่าป้อก๋าเล่นกีต้าร์หื้อหมิง หมิงฟัง
แล้วหมิง หมิง ก่อฮ้องโตย..
อืม..สงสัยจะหันบล็อกน้องดี ดี ก่อนนอน แล้วเก็บไปฝันแน่ ๆ เลย..

ถ้าจะว่าไปปรัชญาจากรวงข้าวก็เข้ากับเรื่องราว
ของหมื่นตาวันนี้นะครับ

.............

"โบราณเคยเปรียบเปรยถึงคุณธรรมความดี
...ของบุคคลที่ยิ่งใหญ่ไว้ว่า...
...ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว...
หากแม้ใครอยากเป็นที่ชื่นชมของเหล่าชนทั้งหลาย
ขอจงปฏิบัติตนให้เป็นดั่งเช่น...รวงข้าว..."

รวงข้าวยิ่งแก่ยิ่งสุกงอมสมบูรณ์มากเท่าใด
ก็ยิ่งน้อมรวงลงต่ำ...เรี่ยรวงโน้มลงสู่พื้นดิน...
มิได้พุ่งปลายรวงขึ้นสู่ฟ้า...เพราะด้วยต้นข้าว...
เป็นพืชพันธุ์ที่ถูกจัดอยู่ในกลุ่ม...ต้นหญ้า...
อันต่ำต้อยกลางป่าเช่นเดียวกันกับพืชร่วมสายพันธุ์ต่างชนิด
ดังนั้น...ผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้นั้น...
มิใช่เพียงการดำรงไว้ซึ่งอำนาจหรือทรัพย์ศฤงคารเท่านั้น
หากแต่ยังต้อง...รู้ซึ้งถึงฐานะที่แท้จริงของตน...
ไม่ลืมตัวและฐานะเดิมของตนที่เคยอยู่...เคยเป็น...
จงปฏิบัติตนให้เป็นดั่งเช่น...รวงข้าว...
จึงจะสามารถ...ครองใจมวลชนทั้งหลายได้...
นั่นคือ...บุคคลผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง...

...................

หวัดดีน้องก๋า..ของพี่...ได้หยุดสิ..ได้หยุดงานที่ออฟฟิศ
แต่..งานบ้านเนี้ย..มิทำมิได้เลย

*****สวัสดีเจ้า คุณก๋า*****


ส่งความสุขทั้งวันก่อนนะคะ


วันนี้วุ่น ยุ่ง กะงานเขา งานเรา ทั้งวันแหละค่ะ


ไว้มาใหม่นะค๊า ..........ทำงานก่อน...........

สวัสดีครับพี่ซอมพอแสด

หมิง หมิง หลานยาย เป็นไงบ้าง
หมู่นี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเพราะ ยาย...
ไม่ สบายยยย

คิดถึงหมิง หมิง

เดี๋ยวมาใหม่..........

หวัดดีตอนสายๆ ครับพี่ก๋า.... ที่หมื่นตากล่าวมาผมว่าใช่เลยครับพี่ ว่าแต่เวลาน้องหมิงหมิงโตขึ้นแล้วเค้าจะอ่านบล๊อกของพ่อก๋าหมดภายใน 1 ปีมั้ยอ่ะพี่

สวัสดีค้ะพี่ก๋า ..

นี่ถ้ารู้จักพี่ก๋าก่อนหน้านี้สัก 3 ปี
จะให้พี่ก๋าช่วยแม่ของปุ้มเขียนผลงานครูส่งเพื่อไต่ขั้นเลย
5 5 5 อันนี้ล้อเล่นน้ะ ..ฮ่ะ ๆ


--- ส่วนตรงนี้ไม่ได้ล้อเล่น พูดจริง ๆ นะ ---
อ่านแล้วเห็นด้วยกับพี่ก๋าน้ะ พี่ก๋า เท่ห์จริง ๆ ^ ^
ถ้าความคิดทุกคนในประเทศเรา หรือทั่วทั้งโลก ..
มีแนวคิด และบรรทัดฐานเดียวกันกับหมื่นตา ก็ดีสิน้ะพี่ก๋า
อย่างน้อยก็คงทำให้สังคมเล็ก ๆ ที่มีชาวนา มีความรู้เรื่องทำนา , มีคุณหมอรู้เรื่องรักษาคนไข้ , มีคุณครูชำนาญเรื่องการเรียนการสอน ฯลฯ ทำให้สังคมได้เกื้อกูลกัน ประเทศก็จะได้พัฒนาไปในทิศทางที่ดี ..

ไม่ใช่นักธุรกิจ มัวคิดเอาเปรียบ เอากำไรกับผู้บริโภค
หรือ ว่ามีแต่พ่อค้าคนกลางเท่านั้นที่รวยเพียงผู้เดียว
นักการเมือง มั่วแต่เอาเปรียบโกงกินภาษีประชาชน
จนกระทั้งคนในประเทศเดียวกันต้อง
มาคอยทะเลาะกันเอง แบบนี้ประเทศก็ไม่เจริญกันสักที
มีแต่ถอยหลังเข้าคลอง
พี่ก๋าว่าสังคมปัจจุบัน ---
จะมีคนคิดเหมือนหมื่นตากันสักกี่คนคะพี่ก๋า

ปล. เปิดบล็อกพี่ก๋าวันนี้ 3-4 รอบเลย ไม่รู้ว่าทำไมเครื่องชอบรีสตาร์ท ต้องรีบเม้นท์แล้วะคะ เดี๋ยวมันจะดับอีกรอบ

สำหรับข้าเจ้า...
ความรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความรู้สึกตัวเจ้า

เพียงมีความรู้สึกตัว...
เราจะรู้จักตัวเองแล้วรู้จักโลก...

หมิงหมิงโจ้กดีเนาะ ตี้มีอี่ป้อตี้เข้าใจ๋คุณค่าความหมายของก๋ารศึกษาที่แท้จริงจ๊ะอี้...

สงสัยเสี้ยวจะเสร็จช้ากว่าแน่ๆเลยค่ะ

แล้วบริษัทที่ว่านั่น ...ซีพีใช่ไหมคะ

ไม่ว่าชั้นชั้นไหนก็มีค่าความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน
แต่ปัจจุบันกลับกลายเป็นว่า
คนเรียนสูงมีค่ามากกว่าคนจบต่ำกว่า
คนมีปริญญา มีค่ามากกว่าคนไร้ปริญญา
คนเรียนหมอ เรียนวิศวะ ทำงานราชการมีหน้ามีตา
แต่พ่อค้าแม่ขาย กลับเป็นชนชั้นต่ำ

อยากให้มีความเท่าเทียมเกิดขึ้นจริงๆจังเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ...คุณก๋า..มาดาม..หมิงหมิงน้อย..

จะเที่ยงแล้ว..หมิงหมิงกำลังทำอะไรอยู่จ๊ะ....

หม่ำๆแล้วหรือยังจ๊ะ...
....................................................................

พูดถึงเรื่องการศึกษา....

เฮ้อ...บางครั้งทำงานก็เจอแบบประเภท..
การศึกษาไม่ได้ช่วยให้คนมีน้ำใจก็มี..
บางคนการศึกษาดี..แต่มารยาทแย่ก็เยอะ..
บางครั้งก็เจอแบบ..เก่งๆ..แต่..นิสัยเห็นแก่ตัว..จนเรารับไม่ได้ก็มีอีกมากมาย....

บางคนก็คิดว่าเรามีปริญญา..เราย่อมเก่ง.อยู่เหนือกว่าคนอื่นๆ..แต่ความจริง..ถ้าจะให้บอกก็คือว่า..แค่เค้าคิดดูถูกคนอื่นก็เท่ากับว่า..เค้าเป็นคนเขลาคนหนึ่งเท่านั้นเอง...

( ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ )
จริงๆหลักสูตรการเรียน...
น่าจะมีการสอนมารยาท..
สอนกระบวนการคิดเยอะๆ...
สอนการให้รู้..ผิด..ชอบ..ชั่ว..ดี..มากๆมีการให้เข้าวัด..
ฟังเทศน์..ฟังธรรม..มากๆกว่านี้หน่อยจะดีมาก..
เพราะเท่าที่เห็นทุกวันนี้..น่าเป็นห่วงอนาคตของชาติจริงๆเลย...

วันนี้ขอออกแนววิชาการนิดนึง..อิอิอิ

ที แรก มี้ ก้อ ม่าย คิด ว่า จา เปน คู ก้าบบบ

พอ มา เขียน หนัง สือ

เยย อยาก รู้ ว่า ด้าย ผน มั้ย

อืมมมมมมมมม

มี้ เคย ปาย อบรม

พา สา อัง กิด ให้ กา ซวง อยู่ พัก นึง

มี คู บาง คน ก้าบบบบบบบ

เอา แต่ คุย เรื่อง ของ กิน กะ ลา คอน

มี้ วีน ซ้า เค้า ร้อง ห้าย วิ่ง ออก จาก ห้อง เยย ก้าบ

ที่ เม กา

คู ต้อง สอบ วัด ผน ทุก ปี ก้าบบบบบ

คัย ม่าย หา ฟาม รู้ ใส่ ตัว

ก้อ อด เปน คู

เฮ้ออออออออออ

ของ ไทย มัน คน รา ละ บบ เยย ก้าบบ

มา มา ก้าบบบบบบบบบ

เด๋ว เอม ร้อง เพง

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ว๊ากกกกกกกกก

หั้ย น้อง หมิง ฟัง ดี ก่า ก้าบบบบบบบบบ

แว้กกกก แว้กกกกกกกก

ว้ากกกกก ว้ากกกกกกก

วัย ทา ยา กอน งง เยยย สิ ก้าบบบบบบบบ

สวัสดีครับคุณจิดา

หมิงหมิงหลับปุ๋ยไปแล้วครับ
วันนี้ไม่ได้เล่นกับลูกเลยครับ
เพราะต้องทำงานที่ร้านครับ อยู่คนเดียว
แว๊บไม่ไ่ด้ครับ หุหุหุ

เมื่อก่อนเรามีวิชาศีลธรรม
กับสร้างเสริมลักษณะนิสัย
ซึ่งเป็นวิชาที่ดีมาก ภายหลังมีการเปลี่ยนแปลงหลักสูตร
วิชาเหล่านี้ก็หายไป จะด้วยถูกมองว่าล้าหลังหรืออะไรก็ตาม

แต่ผมคิืดว่าแม้แต่วิชาพุทธศาสนา
ก็ยังหาคนที่จะสอนนักเรียนให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ได้ยากครับ

ก็ขนาดเข็มทิศเองยังเบี้ยว
จะชี้ทิศทางที่ถูกต้องให้กับผู้เรียนได้อย่างไร

มาเยี่ยมชม มาทักทายด้วยเวลาอันสั้นครับ

มาดเรื่องการศึกษาในอุดมคติ ตอนที่ 2 ต่อครับ

ตกลงว่าคุณก๋าฯ จะไม่รับตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงศึกษา จริง ๆ เหรอครับ? น่าเสียดายจังเลยน่ะ

อิอิ

ไปล่ะ แบบว่ารับนะ

วิเคราะห์หลักสูตรของบ้านเรา เหมือน เมนู อาหาน ก้าบบ

555555555555

เปี่ยน ปายยยยย เรื่อย

มั่ว มั่ว ซั่ว ซั่ว

ยาง กะ ตำ ซั่ววววววววววววววววววว

เค้า คง คิด ว่า

เอา อานาคด เดก เดก

มา เล่น ซา หนุก ดี

สง สาน เดก เดก ก้าบบบบบบบบบบบบบ

ทามมมมม มายยยยย น้า

เอม จา นอน ปรา ท้วง หั้ย นะ ก้าบบบบบบ

มาเข้าเรียนสายนิหน่อย อิอิ

ท่านรมต.กระชวงฉึกฉา
ว่าไงว่าตามกัน อิอิ
ที่จริงน่าจะให้มีการศึกษาตาม
บ้านเหมือนเมืองนอก
ได้แล้วเน่อะ แบบนิวซีแลนด์อ่ะ
คนที่อยู่ตามเกาะแก่ง ศึกษากัน
ที่บ้านเลย

น้อง หมิง หมิง ก้าบบบบบบบ

ม่าย เปน ราย นะ ก้าบบบบบบบบ

หนาย หนาย ก้อ เรียน กัน แบ่บ มั่วมั่ว แว้ว

เด๋ว น้อง โต

พรี่ เอม จา นอน ปรา ท้วง หั้ย ก้าบ

อาววววว

เท่ง กะ โหน่ง มา ดู แล

เรื่อง กาน สึก สา เดก เดก

มั่ว ปายยยย แร้วววววว หนิ

เรียน แบบ ฮา ปายยยยยย เยยยยยยยยย

เรียน เปน ตา หลก รวยยยยย ดี ก้าบบบบบ

55555555555

ขอบคุณที่แวะเข้าเยี่ยมค่ะ หายไปหลายวันคิดถึงมากๆเลยขอบอก

เข้ามาอ่านค่ะ ...

แวะมาแอ่วต๋อนแม่แลง

อ่านแล้วกะนึกถึงสมัยต๋อนเฮียนหนังสือ

ปอเฮาใหญ่ขึ้นมา ปี้มีความฮู้สึกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงตี้ม่วนตี้สุด

เป็นช่วงชีวิตตี้เฮาบ่าต้องฮับผิดชอบอะหยังมากมาก

เรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆรอบๆตั๋ว จากวัยรุ่นเผื่อเข้าเป็นวัยผู้ใหญ่

อาจจะเพราะปี้เฮียนมหาลัยเปิดกะใด้

555 เวลาส่วนใหญ่กะเลยบ่าใด้อยู่ในห้องเรียน

แล้วมันกะต้องมีความฮับผิดชอบต่อตั๋วเก่า

และอยู่ตี้ตั๋วเฮาว่าเฮาจะเลือกใจ้ชีวิตนักศึกษาแบบไหน

คุณก๋า..คะ

ว่าเรื่องเรียนแล้ว....ก็นึกถึงตัวเอง..

ตอนเป็นเด็กๆ..ก็เรียนโรงเรียนสตรีซะ..6..ปี..เลย

เรียนตั้งแต่..มอ1..ถึง..มอ6..อยากบอกว่า..สนุกมากๆเลย

สมัยก่อนโรงเรียนสอนเกี่ยวกับงานเย็บปักถักร้อย..

สอนพุทธศาสนา..แล้วก็กิจกรรมอื่นๆที่ให้นักเรียนได้คิดเอง...

ตอนเรียนรู้สึกว่า..โดนบังคับ..แต่พอโตขึ้น..วิชาที่ได้เรียนสามารถเอามาใช้งานจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ..

ถ้าหากสมัยนี้มีการนำวิชาเก่าๆที่ดีๆกลับมาใช้อีก..ก็น่าจะดีเนอะ...

แวะมารับข้อคิดดีๆยามค่ำคะพี่

สวัสดีครับคุณจิดา

กำลังจะหลับตามหมิงหมิงครับ 5555
วันนี้ตอนเย็นนั่งแต่งรูปไปสัก 50 รูปได้ครับ
คงจะทยอยลงให้ชมกันไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะเบื่อกันไปข้างนึงครับ 555555


เราลดทอนวิชาที่เกี่ยวกับศีลธรรม
และปรัชญาศาสนาไปจนหมดแล้วครับ

สังคมถึงได้มีปัญหาอยู่ในทุกวันนี้
เพราะเรารู้แต่วิชาการ แต่ไม่รู้จักวิชาการใช้ชีวิตให้มีคุณค่า
และเปี่ยมสุข....

เราผลิตบัณฑิตเพื่อป้อนสู่ตลาดแรงงาน
สังเกตว่ามหาวิทยาลัยมุ่งผลิตนักศึกษาเพื่อป้อนสู่ตลาดแรงงาน
ให้ไปเป็น "ผู้ตามที่ดี"
โดยขาดการ "ริเริ่ม สร้างสรรค์และความเป็นผู้นำ"


การศึกษาในสมัยปัจุจบันสอนให้เราไม่กล้าคิดต่าง
ขี้ขลาดและหวาดกลัว.....

ไม่รู้ผม มองโลกในแง่ร้ายเกินไปรึเปล่า

แต่ถ้าวันนึงหมิงหมิงถามผมว่า
"การศึกษาคืออะไร ?"
ผมคิดว่าผมมีคำตอบที่ดีพอสำหรับลูกผมแน่นอน
ว่าหมิงหมิงจะเรียนไปทำไม เพื่ออะไร และอย่างไร ?
จึงจะเรียกว่า การศึกษาเพื่อชีวิตที่ดีงาม

แวะมาอ่านค่ะ

เดี๋ยวต้องไปอ่านตอนแรกด้วย

แว๊บบบบ

คุณก๋า..คะ..

ถ้าหากจะนอนแล้ว..ก็นอนหลับฝันดีนะคะ...


...........ครอบครัวอิ่มอุ่น.......................


ฝากหอมแก้มหมิงหมิงเด็กดีซักกะฟอดนะคะ.......อิอิอิ

หมื่นตากับการศึกษา ตอนที่ 2 เนื้อหายังเข้มข้นต่อเนื่อง

และความคิดเห็นจากแทบทุกคอมเม้นต์ต่อประเด็นที่จับมาวางเป็นโจทย์

ล้วนเพิ่มความน่าสนใจให้บล็อกยิ่งขึ้นจ๊ะ

วันนี้บ้านป้าขยายฝา ทาสีใหม่จ้า

สวัสดียามแลงค่ะคุณก๋า


เข้าไปอ่านตอนแรกแล้ว และก็มาอ่านตอนสองค่ะ
อานแล้วก็ได้คิดว่า ...

การศึกษา การเรียนสูง การเรียนไม่ว่าอะไรก็ตาม
เป็นการเรียนเพื่อให้คิด .. หัดคิดให้เป็น ..
เค้าสอนให้เราหัดคิด หัดลับสมอง เพราะว่าความคิด
มันก็เหมือนมีด ถ้าไม่หมั่นลับ ก็คงทู่ ทื่อ คราวนี้ล่ะ
จะทำอะไรก็ไม่แล่นคะ ...

แต่การเรียนรู้มันไม่ได้มีแต่ในวิชาที่เราเรียนจริง ๆ
เราอาจจะเก่งอย่างในแง่ของการเรียน แต่ว่า
บางอย่าง การต้องลงมือปฏิบัติ เราอาจจะต้องใช้เวลา
ในการเรียนรู้ ...


ถ้าหากว่าเรียนแล้วคิดเป็น และทำเป็น
สังคมเราคงจะไม่ต้องยึดแค่ กระดาษเล็กๆ แผ่นเดียว
พร้อมกับชือ่สถาบันและเกรดค่ะ ..

แต่ทั้งนี้เราก็ต้องมีโอกาสด้วยนะค่ะ ไม่อย่างนั้น
เราก็เหมือนเก่งแต่ว่าไม่ได้แสดงออกนั่นล่คะ

มีตอนที่สามหรือเปล่าคะพี่ก๋า

.......
คนสวยมักจะโก๊ะ
แต่เพี้ยซไม่สวยแต่โก๊ะอ่ะค่ะ


มาดาม...ซุ่มซ่ามได้เรื่องเหมือนกันเนอะ
แสดงว่ามาดามพี่ก๋าสวย

หมิงหมิงไปทานข้าวด้วยป่ะเนี่ย
ดีนะน้ำปั่นไม่พลาดจากกระเพรามาเป็นหัวหมิงหมิงแทน
ไม่งั้นล่ะมีเฮ...

เด็กเล็ก ๆ กินนมแม่ดีที่สุดแล้วละค่ะ อิอิ

แก้มยุ้ยเหยอเหรอค่ะเนี่ย ฝากหยิกทีได้ปะท่านก๋า

หวัดดีค่ะลุงก๋า

เฮ้อ...เสียดายที่ลืมเรื่องตรีโกณฯไปแล้ว
ไม่อย่างนั้นต้องบอกลุงก๋าได้ว่ามันช่วยแก้ปัญหาความรักได้มากกว่าการมีหลักการ
(อยากเฉไฉไปตามเรื่อง....อีกแล้วครับทั่น)

อัพบล็อกแล้วละคะพี่ก๋า
แต่ไม่ใช่เรื่องที่เคยคุยไว้
เหอๆ ต้องเข้าใจกันหน่อยนะคะพี่
ช่วงนี้อารมณ์แปรปรวน


ปล.ที่พี่คอมเมนต์ไว้ คิดมากไปหรือเปล่าค่ะพี่
นาห์ยังไม่ทันคิดไปถึงเรื่องนั้นเลยค่ะ

คุณจิดาครับ

ได้หลับไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงครับ 555
หมิงหมิงตื่นซะงั้น
ทั้งพ่อทั้งแม่ก็ต้องตื่นตามด้วยประการฉะนี้แล

อ้าว ว่าจะมาราตรีสวัสดิ์ กลายเป็นตื่นมาแล้วซะงั้นนะคะ พ่อหมิงหมิง อิอิ

งั้นลาไปนอนเองดีก่า อิอิ

เหอๆ
พี่ก๋า รู้ไหมเพื่อนนาห์น่ะมักพูดบ่อยๆ
คนสวยมักซุ่มซ่าม กินอะไรเลอะเทอะก็ยังสวย
เค้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่ได้ดูหนังฝรั่งมิสคอลฯ
ที่นางเอกเป็นสายสืบปลอมไปประกวดนางงามน่ะแหละคะ

...รักของเรา เงาของใคร...
เหอๆ เดี๋ยวโทรหาพี่สาวที่อาร์เอสบอกเค้าดีกว่า
ให้ช่วยนำเสนอชื่อเพลงนี้ให้หน่อย

ฝันดีนะคะพี่ก๋า
คริคริ คืนนี้จะได้นอนอีกไหมเนี่ย
ท่าทางหมิงหมิงจะชอบแสงไฟนีออนเข้าแล้ว

แม้วันนี้จะมีเงาของใคร
แต่หัวใจก็ยังยิ้มได้ค่ะ

คุณก๋า..คะ..

แล้วตอนนี้หมิงหมิงนอนหรือยังคะ..

มาดามเป็นยังไงบ้างคะ..ได้ข่าวว่า..น้ำหนักลดลง..

ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ..คุณแม่ยังสาว..อิอิอิิ

มีเรื่องสงสัยค่ะ..ถามตรงนี้ได้เปล่าคะ..
ที่ร้านทำอะไรเหรอคะ..แบบว่าสงสัยน่ะค่ะ...

ฝันดีนะคะ
กลับมาดึกน่ะ

ปรบมือ..เมินๆเจ้าน้องก๋า
หันโตยกับข้อความตางบน
มันก่เหมือนกับ จบโท จบเอก
แต่ใช้หยังบ่ได้ ใบ้กิ๋น เมื่อไปอยู่ต่างแดน
แล้วภาษาบ่กระดิกซักตั๋ว

อดเอาน้อยเนาะป้อใหม่ เป๋นป้อคนแม่คน
ก่อย่างอี้ละเจ้าน้องก๋า แต่วันหนึ่งที่น้องหมิง
ใหญ่ขึ้นมา ซักห้าขวบ ขอร้องหื้อเล่าหื้อลูกฟังโตย
ว่าป้อแม่..ลำบากอย่างใดกับวัยเยาว์ของลูก
รับรอง ลูกอย่างฮักป้อแม่ อย่างลูกปี้เลย

เหอๆ เอ๊ยก๋า ผมไปกอดเจ้าสามหนุ่มมาแล้วนะคร๊าบบบบบ



วันนี้ไปเยี่ยมเจ้าสามหล่อมาครับ ^ ^

"สามหนุ่มสุดหล่อแห่ง Bloggang ณ สุวรรณภูมิ (Ver. หล่อได้อีก)"

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=skyman&month=12-07-2008&group=4&gblog=102

หมิงหมิงเพิ่งสะดุ้งตื่นขึ้นมาครับคุณจิดา

อีกสักครู่น่าจะหลับ
ภาวนาว่าให้หลับครับ 5555

มาดามก็ผอมไปนิดหไน่อยครับ
หนึ่งเดือน 10 โลเองครับ 5555
ผมไม่ต้องเสียเงินให้เธอไปสลิมอัพตามที่ร้องขอแล้วครับ 5555

ที่ร้านยผมขายเครื่องหนังครับ
อยู่ตรงสันกำแพง
ถ้ามีโอกาสขึ้นมาเชียงใหม่ก็แวะมาทักทายกันได้ครับ
ชื่อร้าน นิวบุญครองเครื่องหนังครับ

ฝันดีนะครับ
อีกสักครู่ก็คงจะไปนอนหลับแล้วครับ

พรุ่งนี้เจอกันครับคุณจิดา

เรียนเยอะ รู้แยะ

รู้แยะ งานเยอะ

งานเยอะ เงินแยะ

เงินแยะ ใช้เยอะ

ใช้เยอะ เหลือน้อย...



แล้วจะเรียนไปทำไม...


เคยมีคนบอกว่า ปริญญา ก็เหมือนประกาศนียบัตร ว่าเราผ่านเกณฑ์ที่สังคมยอมรับ

ซึ่งเกณฑ์นั้นนับวันมันจะสูงขึ้นไปเรื่อยๆหากเรายังไปยึดติดอยู่กับความคิดเก่าแบบที่สิบตาว่า...


รออ่านตอนสามสี่ห้าหกเจ็ดต่อไปนะครับ...

"ฉันเยาว์ ฉันเหงา ฉันทึ่ม
ฉันจึงมาหาความหมาย
ฉันหวังอะไรมากมาย
สุดท้าย..ได้กระดาษแผ่นเดียว"

สวัสดีค่ะคุณพ่อก๋า คุณมาดาม แอนด์เดอะหมิงหมิงน้อย

วันนี้พี่หมื่นตาน่ารักเชียว ... วิ้ดดดวิ้ววว ..

แต่ทุกวันนี้ .. บางคนก็วัดกันที่ปริญญาใบเดียวเท่านั้น

ป.ล. ตอนนี้หมิงหมิงยังนอนตาแป๋วแกล้งคุณพ่อก๋ากับคุณมาดามอีกเปล่าคะ

มาปลุกหมิงๆ

หมิงๆ ตื่งๆๆ เกิดเรื่องแล้ว

หมื่นตาๆ

ทำไมหมื่นตามีตาเดียว

เห็นหน้าหมิงๆที่พี่ก๋าเอาไปเม้นแล้วก็ฮาอ่ะ

อยากเดินเข้าไปเซเว่น

ขอซาลาเปาสักลูกนึงมากิน หิววววววววววววว

น่ารักได้อีก

555

โอวววววววววว

น้อง หมิง หมิง ก้าบบบบบบบบบ

อย่า ลืม อาว

เป็ด ปัก กิ่ง

มา ฝาก พรี่ นะ ก้าบบบบบบบบบบบ

พรี่

อยาก รู้

ว่า เป็ด

มัน มี กิ่ง อา ราย ปัก อยู่ ก้าบบบบบบบบบบบ

เลียน ทั่น รัด ทา มนตี กรา ซวง สึกสา ของ

Bloggang ก้าบบบบบบบบบบ

กรา ป๋ม เอ่ม เอ้ม

ด้าย ยื่น นา โย บาย กาน สึก สา เดก ไทย

มา เรียน ตา หลก ก้าบบบบบบบบบ

ทั่น จา อา นุ มัด หั้ย พรี่ เท่ง กร่ะ พรี่ โหน่ง

เปน รัด ทา มน ตีน เอ้ย ตี

ว่า กาน กา ซวง สึก สา นัย Bloggang มั้ย ก้าบบบ

พี่ก๋าๆๆๆ ก๊าบบบบบบบบบบบบบ
เข้าบ้านหนู ไปให้หนูหลอกลวงหน่อยนะคะ

เอาเวปมาฝากพี่ก๋าค่ะ
กะว่าเด๋วว่างจะอัพรูปจากเวปนี้แหล่ะค่ะ
รวมๆ ไว้เป็นเรื่องดีๆ ที่อ่านแล้วซึ้ง

ระดมพลทั้งเกาะ...ช่วยชีวิต...

ไปเห็นพี่เปิ้ลจัดให้ตามคำขอ ต้องเห่อซักหน่อย คิกๆๆ

เมื่อก่อนผมเรียนคณิตศาสตร์
ผมก็คิดแบบนี้เช่นกััน
ว่าเราเรียนไอ้พวกตรีโกณมิติ หรือเรียนตรรกศาสตร์
หรือเรียนลำดับและอนุกรมไปเพื่ออะไร

มันได้ใช้ในชีวิตประจำวันหรือ?

บางทีเราไม่ทันได้สังเกตหรอกว่า
สิ่งที่เราร่ำเรียนมานั้น
มันแทรกอยู่ทุกอณูของการใช้ชีวิต

มันฝึกให้เราคิดอย่างเป็นระบบ
และมันทำให้เราแก้ปัญหาได้ด้วยสติ และปัญญา

ลองเอาคนที่เรียนหนังสือ กับไม่ได้เรียนหนังสือ
หรือเอาคนที่ใฝ่รู้ กับคนที่ชีวิตมีแต่ความไร้สาระไปวันๆ
มาแก้ปัญหาที่เค้าประสบในชีวิตดู
เราจะเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน
คนที่ร่ำเรียนมานั้น จะค่อยๆวิเคราะห์ถึงต้นตอของปัญหา และค่อยๆแก้มัน
ส่วนคนที่ไม่ได้ร่ำเรียนมา หรือไม่ใฝ่รู้ จะตกใจกับปัญหา และจะคร่ำครวญ
หาทางแก้ปัญหานั้นไม่ได้

........

เดี๋ยวแวะไปอ่านตอนสามครับพี่

ถูกต้องที่สุดค้าบ...
บางคนก็ต้องการแค่กระดาษแผ่นเดียวโดยไม่คิดถึงอะไรเลยเนอะ น่าเสียดาย

ส่วนเรา ถึงตอนป.ตรีจะไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรดี แต่เมื่อเลือกเรียนไปแล้วก็คิดว่าโอเคนะ มีความสุขดี

ส่วนป.โทตอนนี้ก็เลยเลือกเรียนสิ่งที่ตัวเองอยากเรียน แหวกแนวไปนิดๆ แต่ก็มีความสุขมากๆค่ะ ได้ค้นหาในสิ่งที่ตัวเองสนใจ มันมีแรงบันดาลใจมากกว่าค่ะ...

ที่จริงแล้วคิดว่า การศึกษา ด้านวิชาความรู้ในโรงเรียนนั้น
เป็นการศึกษาเพื่อใช้ประกอบอาชีพในอนาคตเป็นหลักน่ะค่ะ

เป็นพื้นฐานวิธีคิดแก้ปัญหาโดยทั่วไป ทางวิชาการ
ใช้ในการทำงาน แบบมนุษย์งานทั่วไป

แต่สิ่งที่เป็นผลพลอยได้จากสถานศึกษา
คือความรู้ทางสังคม ที่ใช้อยู่กับคนหมู่มาก
รู้จักมีระเบียบวินัย มีเพื่อน

มีวิชาอีกแขนงหนึ่ง ซึ่งในโรงเรียน สอนน้อยเกินไป และจะใช้จากผลพลอยได้ ก็ไม่เพียงพอ
นั่นคือวิชาด้านศีลธรรม จริยธรรม จิตวิทยา
ซึ่งนำมาแก้ปัญหาชีวิตได้
วิชาเหล่านี้ ในสถานศึกษายังไม่ได้สอนลึกซึ้ง
แต่เป็นสิ่งที่ต้องใช้จริงในชีวิตประจำวัน
อกหักทำอย่างไร ทะเลาะกับพ่อแม่ ทำอย่างไร

เรื่องอย่างนี้ วิธีการควบคุมจิตใจของเรา การรู้จักให้อภัย การทำใจให้ผ่องใส การทำความดี เว้นความชั่ว
เป็นการศึกษาชีวิต
เป็นการศึกษาเพื่อพัฒนาจิตวิญญาณ

การศึกษาเช่นนี้จะมีประโยชน์เสมอ ไม่ว่าคุณจะอยู่ในวัยใด เรียนจบแล้วทำงานอะไร หรือจนกระทั่งแก่ ความรู้เหล่านี้ก็ยังใช้ได้

การศึกษาเรื่องชีวิต เช่นการรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา จึงเป็นการศึกษาที่ดีมีประโยชน์จริงและไม่ต้องทิ้งไป ท่องจำแล้วลืมไปเสียเปล่าๆ อย่างการศึกษาวิชาการ


แต่การศึกษาวิชาการในโรงเรียนก็ยังสำคัญ ถ้าคุณยังอยู่ในสังคมและต้องการทำงาน
การศึกษาด้านวิชาการเช่น คำนวณตรีโกณ อาจไม่ได้ใช้ในอาชีพทุกคนเสมอไป แต่ความรู้วิธีการคิดคำนวณ สามารถนำมาใช้ได้ในหลายรูปแบบ
การเรียนจบ หมายถึงว่าคุณมีสติปัญญาในระดับมาตรฐานหนึ่งซึ่งสามารถจบ ผ่านกระบวนการศึกษามาได้ มีระเบียบ มีความอดทนเพียงพอ

บริษัท ที่รับคุณเข้าทำงาน ก็ใช้อันนี้เป็นตัววัด

จริงอยู่ คนเรียนไม่จบ ก็สามารถมีความรู้ความสามารถมากมาย เหนือกว่าคนเรียนจบ แต่อาจเป็นความรู้ด้านที่ไม่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน หรือไม่จำเป็นต้องอาศัยตลาดแรงงานในการใช้ความรู้นั้น

เช่น ชาวไร่ชาวนา มีความรู้ลึกซึ้งเรื่องพืชพันธุ์ ดิน ปุ๋ย การเพาะปลูก มากยิ่งกว่าบัณฑิตเกษตรศาสตร์ที่ไม่เคยอยู่กับท้องไร่ท้องนา แน่นอน
เขามีความฉลาด มีภูมิปัญญาที่สั่งสมมาเฉพาะตัว
แต่อาจไม่สามารถเข้าทำงานในองค์กรบางแห่งได้อย่างบัณฑิตที่มีใบประกาศคุณวุฒิ

ทุกคนมีภูมิความรู้ของตน ที่แตกต่างสาขากันไป
คนที่ดูถูกคนอื่นนั้น แม้จบสูงในด้านวิชาการ แต่สอบตกในวิชาของชีวิตแน่นอนค่ะ


เราควรต้องรู้ว่าเรียนอะไรไปทำไม

ตอนเด็กๆ คุณพ่อคุณแม่มักบอกว่า เรียนให้จบ เพราะการศึกษาเป็นสิ่งเดียวที่พ่อกับแม่ให้ลูกไว้ เพื่อสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ต่อไป
(เพราะเราเป็นคนกรุงเทพฯ เป็นคนทำงานธรรมดาๆ) มีใบปริญญาไว้ ยังไงก็พอหางานทำได้ มีหนทาง มีโอกาสได้งานมากกว่าคนที่ไม่มี

แต่ถ้าเราเกิดเป็นลูกชาวไร่ บ้านมีไร่ มีฟาร์ม เราก็อาจถ่ายทอดความรู้จากที่บ้านได้ เรียนเสริมในด้านที่จะใช้ทำอาชีพต่อไปก็พอ

นอกจากอยากเป็นอย่างอื่น ไม่อยากทำงานครอบครัว เช่นอยากเป็นศิลปิน ก็ไปเรียนศิลปะ

แต่ทุกคน ไม่ว่าใคร ควรมีความรู้ทางจิตวิญญาณ รู้จักแก้ปัญหาชีวิต เพราะความรู้เรื่องชีวิตเท่านั้นที่จะทำให้เราประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะในด้านการงาน หรือครอบครัว

เรียกว่า วิชาท่วมหัว แต่ก็ยังเอาตัวรอดได้ เพราะรู้วิชาของการใช้ชีวิตด้วยนี่เอง

ปรมาจารย์ที่เลิศที่สุดของโลก ในวิชาแห่งการใช้ชีวิต ก็คือพระพุทธเจ้า ทรงสอนธรรม ที่เป็น คู่มือของมนุษย์ อย่างแท้จริง ที่ทุกคนควรเรียน

และควรเรียนกันสนใจกันให้มากกว่านี้จริงๆ ค่ะ

การศึกษาต้องยกระดับความรู้ให้เหนือกว่าระดับการศึกษา

สิ่งที่พี่ก๋ากล่าวมา เหมือน "โลกของแบบ" ที่ดูห่างไกล
การเรียนทุกอย่างสอนให้คิด แก้ปัญหาอย่างเป็นระบบ
รู้จักวิธีการแก้ไข รู้จักวิธีการคิด ทำให้เอามาใช้ได้จริง
แต่แล้วจริง ๆ มันจะเป็นอย่างนั้นได้หรือคะ?

ไม่รู้ว่าจะโทษอะไร ระบบการศึกษา สถาบันการศึกษา
ผู้ออกแบบหลักสูตรหรือว่าผู้เรียนกันแน่ ที่ทำให้การศึกษาเป็นอย่างทุกวันนี้
รู้ทั้งรู้ว่าการศึกษาที่ดีคืออะไร ควรจะทำให้มันเป็นอย่างไร
แต่แล้วทำไมก็ยังคงสอนให้ท่องจำ สอนให้จำคำตอบ
แต่ไม่สอนให้รู้จักคิด รู้จักแก้ไขปัญหา รู้จักเรียนรู้
จะมีกี่คนกัน ที่คิดจะเอาวิชาที่เรียนมา มาประยุกต์ใช้
และแก้ปัญหากับชีวิตในปัจจุบัน ไม่ใช่เพียงในตำรา
จะมีสักกี่คนที่แหกออกมาจากโลกของความเป็นจริง
และผันตัวเข้าสู่โลกของแบบอย่างที่หมื่นตาว่า